پائولو مالدینی(به ایتالیایی: Paolo Maldini) (زاده: ۲۶ ژوئن ۱۹۶۸ در میلان) مدافع سابق تیم ملی ایتالیا و تیم میلان است.

او پسر فوتبالیست و مربی سابق تیم ملی ایتالیا و باشگاه میلان، چزاره مالدینی می باشد. او هرگز لباس تیمی باشگاهی غیر از میلان را بر تن نکرد و با ۲۵ سال حضور در لباس آ.ث میلان رکورد دار حضور با لباس یک تیم در تاریخ فوتبال می باشد. شماره ۳ باشگاه میلان به احترام او بایگانی شده است و بعد از خداحافظی مالدینی هیچکس پیراهن شماره ۳ را بر تن نمی‌کند، مگر یکی از پسرانش.

مالدینی اولین بازی خود را با لباس میلان در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ در دیدار با تیم اودنیزه انجام داد. او بعد از انجام بیش از ۹۰۰ بازی با لباس میلان، سرانجام در سن ۴۱ سالگی در دیدار با تیم فیورنتینا در تاریخ ۳۱ مِه سال ۲۰۰۹ ، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.^[۵] او در هنگام خداحافظی از فوتبال، با ۲۵ سال وفاداری به باشگاه میلان و بالای سر بردن ۲۶ جام مختلف از جمله: ۵ عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۷ قهرمانی در سری آ، ۱ قهرمانی در جام حذفی ایتالیا، ۴ قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره‌ای از اسطوره های میلان و جزء پر افتخارترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال جهان محسوب میشود.

مالدینی ۱۲۶ بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد. او در ۴ دوره حضور خود در جام جهانی و ۳ دوره یورو هرگز نتوانست جامی را بالای سر ببرد. تنها افتخارات ملی او، نایب قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۴ ، سومی در جام جهانی ۱۹۹۰ و نایب قهرمانی در یورو ۲۰۰۰ می باشد. او در جام های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ در تیم ستاره های جام جای گرفت. همچنین در سال ۱۹۹۴، مالدینی، از سوی مجله فوتبال "ورد ساکر" به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او اولین مدافعی بود که به این افتخار دست پیدا کرد.

کودکی

پائولو چزاره مالدینی در ۲۶ ژوئن ۱۹۶۸ در شهر میلان متولد شد. او پسر چزاره مالدینی کاپیتان سال های ۱۹۶۰ تیم آث میلان بود.

چزاره مالدینی کودکی پائولو را این گونه تعریف می کند:

<<من و همسرم فرزندان زيادي داشتيم که از قضا همگي بسيار شلوغ و پر سر و صدا بودند. در اين ميان پائولو با آن چشم هاي براق چيز ديگري بود. او به هر وسيله اي براي خود توپ مي ساخت و وسايل خانه راه گريزي نداشتند. کنترل اين جمع ياغي بسيار دشوار بود. فقط يک چيز پائولو را آرام مي کرد : يکشنبه عصر و برنامه فوتبال ايتاليا.>>

 

 

 

 

 

 

دوران فوتبال

عضویت در میلان

او در سپتامبر ۱۹۷۸ و در سن ده سالگی موفق به گذراندن تست تمرینی باشگاه میلان شد و به عضویت تیم میلان در آمد. او تا پیش از عضویت در میلان، هوادار یوونتوس و شیفته‌ی بازی روبرتو بتگا بود.

با عضویت او در میلان، همه از نفوذ چزاره مالدینی صحبت می کردند. مردم اعتقاد داشتند که پائولو مالدینی به واسطه نفوذ پدر به عضویت میلان در آمده‌است و به این خاطر در زمین به او توهین می‌کردند.

 اولین فصل حضور مالدینی در میلان در سن 17 سالگی

اولین حضور در زمین

او در هفده سالگی به دعوت نیلس لیدهولم سر مربی وقت آث میلان، به تیم بزرگسالان پیوست .اولین بازی اش را در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ برابر اودینزه انجام داد. در آن بازی پائولو جانشین باستینی مصدوم شد، بازی که با نتیجه ی یک بر یک خاتمه یافت.

مالدینی در مورد آن بازی می گوید:

« استرس زيادي داشتم، ولي ليدهولم مرا در آغوش گرفت و گفت، هميشه به اين فکر کن که اين فقط يک بازي در مقياس بزرگتر است.»

وی در طول فصل ۱۹۸۵-۱۹۸۴ یک بازی در لیگ ایتالیا انجام داد.

دوران باشگاهی

پائولو در فصل ۸۶-۱۹۸۵ بازیکن ثابت میلان شد. از آن زمان در بیشتر مواقع به عنوان مدافع چپ و برخی مواقع به عنوان مدافع وسط بازی کرده است. اسکودتوی فصل ۸۸-۱۹۸۷ اولین عنوانی بود که او با باشگاهش به دست آورد. او از ارکان تیم فصل ۹۲-۱۹۹۱ میلان بود که در سری آ بدون شکست قهرمان شد. او در کنار فرانکو بارزی، مائورو تاسوتی و کاستاکورتا نیرومندترین خط دفاعی اروپا(معروف به شکست ناپذیران) را در اوایل دهه ۹۰ شکل داده بودند. بعد از بازنشستگی بازری، مالدینی زوج موفقی با الساندرو نستا در قلب دفاع میلان ایجاد کرد.

 فصل 90-1989 در کنار پیترو پائولو ویردیس، رود گولیت و آنجلو کولومبو

مالدینی تاکنون هفت بار با میلان قهرمان ایتالیا، یک بار قهرمان جام حذفی و پنج بار قهرمان سوپر جام ایتالیا شده است. علاوه بر این‌ها وی با میلان پنج بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، پنج بار قهرمان سوپر جام یوفا، دوبار قهرمان جام باشگاه‌های جهان موسوم به جام تویوتا ( برنده دیدار قهرمان باشگاه‌های اروپا و آمریکای جنوبی )، و یک بار قهرمان جام باشگاه‌های جهان ( مسابقاتی که بین قهرمانان باشگاهی شش قاره مختلف انجام می‌شود ) شده‌است.

؛ میلان 4-0 بارسا؛ ورزشگاه المپیک آتن

روسونری برای دومین سال پیاپی به فینال لیگ قهرمانان رسید. این بار شرایط فرق می کرد و بسیاری شانس بارسای رویایی کرویف را بیشتر می دانستند اما باز هم نتیجه برخلاف آنچه همه انتظار داشتند، رقم خورد.

بارسا برای چهارمین فصل پیاپی قهرمان لالیگا شده بود و در مقابل، میلان بازیکنانی مانند باره سی، لنتینی، کاستاکورتا و فن باستن را در اختیار نداشت. با این وجود نتیجه نهایی باعث شد تا غیبت هیچ یک از ستاره های میلان احساس نشود. شاگردان کاپلو 4-0 آبی و اناری ها را شکست دادند و مارسل دسایی که سال قبل با مارسی قهرمان چمپیونزلیگ شده بود، این بار با پیراهن میلان قهرمانی در این رقابت ها را جشن گرفت.

در سال ۱۹۹۴، مالدینی که در همان سال با میلان اسکودتو و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورده بود، از سوی مجله فوتبال "ورد ساکر" به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او اولین مدافعی است که به این افتخار دست پیدا می‌کند. او در مراسم دریافت جایزه خود گفت:

«این افتخار بزرگی برای من است چرا که بسیاری از مردم به من توجه کردند. به طور کلی در فوتبال، طرفداران و رسانه ها کمتر به مدافعین توجه می کنند و عمده توجه به مهاجمین و گلزنان است. باید اعتراف کنم سال ۱۹۹۴ اوج فوتبال من بود. قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و حضور در جام جهانی برای هر بازیکنی افتخار است. البته افتخاری که من بدست آوردم حاصل زحمات مردان زیادی است که برای من زحمت کشیدن و مسیر موفقیت را به من نشان دادن. همه می دانید در مورد چه کسی صحبت می کنم، پدرم چزاره مالدینی اولین کاپیتان تیم میلان که در سال ۱۹۶۳ جام قهرمانان اروپا را بالای سر برد. او حالا مربی تیم زیر ۲۱ ساله های ایتالیاس. من زیر نظر او در تیم جوانان میلان بازی میکردم. زمانی که من فقط یک کودک بودم او به من راه و رسم مرد بودن را آموخت. او مسائل زیادی از فوتبال را به من آموخت و مسیر آینده را به من نشان داد. پس از آن، کاپیتان و هم بازی من فرانکو بارزی بیشترین کمک را به من کرده است. از نظر من، او کمتر از چیزی که استحقاق آن را دارد به خاطر خدماتش در تیم میلان و تیم ملی ایتالیا دریافت کرده است. در یک کلمه بخواهم بگویم او یک مرد واقعی است که توانایی خود را در زمین فوتبال به نمایش می گذارد. او واقعاً سزاوار دریافت جایزه ایی هست که مجله ورد ساکر به من اهدا کرده است. »

 

 

 

 

در سال 1995 پائولو مالدینی در بین 3 بازیکن برتر سال و نامزد کسب عنوان بهترین بازیکن سال جهان از سوی فیفا قرار گرفت. در کنار یورگن کلینزمن و جورج وه ا هم قرار داشتند. مالدینی در این سال جایزه نفر دوم را پس از جورج وه ا دریافت کرد.

پس از فصل ۹۷-۱۹۹۶ و پایان دوران فعالیت فرانکو بارزی، مالدینی کاپیتان تیم میلان شد.

2003، میلان 0(3)-(2)0 یوونتوس؛ ورزشگاه الدترافورد منچستر

باز هم دو تیم هموطن به فینال رسیدند و این بار دیدار نهایی تمام ایتالیایی بود. یوونتوسی ها با اقتدار قهرمان سری A شده بودند اما میلانی ها رتبه ای بهتر از چهارمی پیدا نکردند.

میلان در نیمه اول توسط شوچنکو به گل رسید اما داور بازی، مارکوس مرک، به اشتباه این گل را نپذیرفت. بازی در نهایت بدون گل به پایان رسید تا کار به ضربات پنالتی کشیده شود. دو تیم 5 پنالتی از دست دادند تا در نهایت روسونری بار دیگر قهرمان چمپیونزلیگ شود. مالدینی برای چهارمین بار پیروزی در فینال لیگ قهرمانان اروپا را تجربه می کرد.

2005؛ لیورپول 3-3 میلان؛ ورزشگاه المپیک آتاتورک استانبول

دراماتیک ترین فینال تاریخ لیگ قهرمانان؛ میلانی ها در نیمه اول با سه گل پیش افتادند تا هواداران این تیم جشن قهرمانی را آغاز کنند مالدینی به کلکسیون افتخارات خودش گلزنی در فینال لیگ قهرمانان اروپا را هم اضافه کرده بود و در حال رقم زدن یک شب رویایی برای خودش بود. اما در 10 دقیقه همه چیز عوض شد. استفن جرارد با یک ضربه سر دیدنی گل اول قرمزها را به ثمر رساند. دو دقیقه بعد اسمیچر گل دوم را وارد دروازه دیدار کرد تا لیورپولی ها به بازی برگردند و در نهایت ژابی آلونسو کار را به تساوی کشاند. در ادامه میلانی ها چند موقعیت خوب را از دست دادند تا سرنوشت بازی در ضربات پنالتی مشخص شود. برخلاف دو سال قبل، میلانی ها چندان در زدن ضربات شان دقت نداشتند تا لیورپول بعد از سال ها، بار دیگر قهرمانی در اروپا را جشن بگیرد.

2007، میلان 2-1 لیورپول، ورزشگاه المپیک آتن

بعد از دو سال، میلان و لیورپول بار دیگر در فینال چمپیونزلیگ مقابل هم قرار گرفتند و این بهترین فرصت برای روسونری بود تا انتقام شکست تلخ در استانبول را بگیرد. همه شرایط هم برای قهرمانی شاگردان آنچلوتی فراهم بود. قهرمانی مالدینی و میلان در جام باشگاههای اروپا در سال 1994 در همین ورزشگاه رقم خورده بود و در پیروزی آنها در سال 2003 برابر یوونتوس هم یک داور آلمانی (مارکوس مرک) بازی را قضاوت کرده بود (در سال 2007، قضاوت دیدار نهایی برعهده هربرت فاندل از آلمان بود) اینزاگی در هر نیمه یک بار دروازه پپ رینا را باز کرد و اگرچه کوئیت در ثانیه های پایانی بازی یکی از گل ها را جبران کرد اما معجزه ای رخ نداد تا هفتمین قهرمانی میلان در اروپا بار دیگر در آتن رقم بخورد. این آخرین باری بود که پائولو مالدینی جام قهرمانی اروپا را بالای سر برد و برای آخرین بار حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا را هم تجربه کرد.

مالدینی شش‌صدمین بازی خود در سری آ با لباس میلان را در ۱۳ مه ۲۰۰۷ و در مقابل کاتانیا انجام داد.مالدینی پیش از آن در ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۵ در بازی با تیم ترویسو، رکورد دینو زوف افسانه ای را که با ۵۷۱ بازی رکورددار بازی در سری آ بود شکسته بود.

مالدینی توانست در ۱۶ فوریه سال ۲۰۰۸ در دیدار مقابل پارما در لیگ فوتبال ایتالیا، هشتصدمین بازی رسمی خود برای میلان را انجام دهد. این بازی نقطه عطفی در کارنامه پائولو مالدینی بود چرا که هزارمین بازی او در فوتبال حرفه ایی با لباس تیم آ.ث میلان و تیم ملی ایتالیا محسوب میشد. تا پیش از او تنها پیتر شیلتون دروازه بان انگلیسی توانسته بود از مرز ۱۰۰۰ بازی حرفه ایی بگذرد.

پائولو مالدینی در ۲۵ فصل حضور خود در میلان ۹۰۲ بازی رسمی برای میلان در تمام تورنمنت ها انجام داد. او با ۶۴۷ بازی در سری آ رکورد دار بازی در سری آ محسوب می شود. او در مجموع ۹۰۲ بازی ۳۳ گل برای میلان به ثمر رساند که ۲۹ گل آن در سری آ بود. او در طول دوران حرفه‌ای خود هشت بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا حاضر بوده‌است. تنها فرانسیسکو گنتو از رئال مادرید همپای او در این رکورد است. مالدینی پنج بار جام قهرمانان اروپا را بالای سر برده است. آخرین قهرمانی او در لیگ قهرمانان اروپا، لیگ ۲۰۰۷ اروپا بود که میلان در فینال ۲-۱ لیورپول را شکست داد. مالدینی در سال ۲۰۰۹ با پایان دوران حرفه ایی فوتبال خود، جایزه ویژه دستاوردهای یک عمر یوفا را دریافت کرد.

دوران ملی

مالدینی در سال ۱۹۸۶، به تیم زیر ۲۱ سال ایتالیا که مربی آن چزاره مالدینی بود دعوت شد. او در مدت دو سال، ۱۲ بازی برای تیم زیر ۲۱ سال ایتالیا انجام داد و ۵ بار موفق به گلزنی شد.

در سن ۱۹ سالگی اولین حضور خود در تیم ملی بزرگسالان ایتالیا را در تاریخ ۳۱ مارس ۱۹۸۸ در مقابل یوگسلاوی تجربه کرد. این بازی با نتیجه ۱ بر ۱ به پایان رسید. بعد از آن، مالدینی توانست جایگاه مستحکمی برای خود در قلب دفاع و گوشه چپ ایتالیا دست و پا کند. او در یورو ۸۸ در چهار بازی ایتالیا در ترکیب اصلی قرار داشت. در جام جهانی ۹۰ ایتالیا همراه با ایتالیا تا نیمه نهایی بالا آمد و در یک بازی دراماتیک در شهر ناپل مغلوب هنرنمایی مارادونا و تیم آرژانتین شد و از راهیابی به فینال بازماند. در این تورنمنت مالدینی با ایتالیا مقامی بهتر از سومی بدست نیاورد. در جام جهانی ۹۴ آمریکا مالدینی بار دیگر در لباس آتزوری درخشید و توانست تا فینال مسابقات پیش آید اما در فینال شانس با او و ایتالیا یار نبود و ضربات پنالتی بار دیگر دست او را از جام محروم کرد.

ناکامی مالدینی در جام های جهانی با حذف شدن در جام جهانی ۹۸ فرانسه توسط تیم میزبان بار دیگر با ضربات پنالتی و بعد از آن ناکامی در جام جهانی ۲۰۰۲ کامل شد. مالدینی با ۲۳ بازی در جام های جهانی فوتبال بعد از لوتار ماتئوس که با ۲۵ بازی رکورددار است، قرار گرفته است. اما مالدینی با ۲٫۲۱۶ دقیقه حضور در زمین بیشترین زمان بازی در جام جهانی را به خود اختصاص داده‌است.

یک چهارم نهایی جام جهانی 1998 و حذف در مقابل فرانسه

مالدینی در ۳ دوره یورو به سال های یورو ۲۰۰۰،یورو ۹۶،یورو ۸۸ همراه تیم ملی ایتالیا بود. ایتالیا در یورو ۲۰۰۰ توانست در نیمه نهایی و در ضربات پنالتی،با وجود خراب شدن پنالتی مالدینی از سد هلند بگذرد. آتزوری در حالی که ۳۲ سال از آخرین بار که به فینال اروپا رسید بود می گذشت به مصاف تیمفرانسه رفت. در حالی که تا دقیقه ۹۰ ، با یک گل از فرانسه پیش بود، گل تساوی را دریافت کرد و در گل طلایی، تسلیم فرانسه شد تا مالدینی یک بار دیگر در آستانه دستیابی به افتخار دستش از جام کوتاه شود. مالدینی خود اتفاقات بعد از گل فرانسه را اینطور تعریف می کند:

«ما بلافاصله پی بردیم که بازی را باخته ایم. در مرحله نیمه نهایی بازی خیلی سختی مقابل هلند داشتیم و یک روز کمتر از فرانسه فرصت داشتیم تا خستگی از تن در کنیم. بنابراین از نظر روحی همه چیز به نفع آن ها بود. می توان گفت که آن گل حکم دو گل را داشت. در واقع گل مساوی بود ولی در عین حال گل برتری نیز محسوب می شد. در فاصله بین وقت طبیعی بازی و شروع وقت اضافه به هم می گفتیم که باید از جایمان بلند بشویم و فینال را ببریم. ولی این ها همه حرف بود، چون فکر می کنم که از ته دل همه می دانستیم گل مساوی ضربه روحی بسیار سختی به ما وارد کرده است.»

مالدینی با ۱۲۶ بازی ملی پس از کاناوارو در رتبه دوم بیشترین بازی برای تیم ملی ایتالیا قرار دارد.او هرگز در تورنمنت بزرگی با آتزوری قهرمان نشد. مالدینی در نیمی از ۱۶ سال حضورش در تیم ایتالیا کاپیتان این تیم بود و ۷۴ بار بازوبند تیم ایتالیا را بر بازو بست.

مالدینی در دو جام جهانی ۹۰ و ۹۴ در تیم ستاره های جام، جای گرفت. او این افتخار را در سه دوره حضور خود در جام ملت های اروپا تکرار کرد و در جام ملت های اروپا در سالهای یورو ۲۰۰۰،یورو ۹۶،یورو ۸۸ با درخشش خود توانست، در تیم تورنمنت جای بگیرد.

در کنار چزاره مالدینی، دینو زوف، جیووانی تراپاتونی و آریگو ساکی و دریافت جایزه ای به مناسبت شکستن رکورد بازی ملی دینو زوف در تیم ملی ایتالیا

بازنشستگی از فوتبال

بازنشستگی از بازی های ملی

مالدینی در سن ۳۴ سالگی و پس از شکست تلخ مقابل کره جنوبی در مرحله یک شانزدهم جام جهانی ۲۰۰۲ و با گل طلایی از بازی های ملی خداحافظی کرد. مالدینی علارغم خواهش مسئولین تیم ملی فوتبال مبنی بر بازگشت هرگز از تصمیم خود برنگشت.

او بعد از خداحافظی از تیم ملی گفت:

«احساس کردم که توانایی ادامه دادن ندارم.من عمری بود که در تیم ملی بودم ولی به هیچ مقامی نرسیدم.تاکی می تونستم به دوران ذلتم با تیم ملی ادامه بدم؟»

در فوریه ۲۰۰۹ مارچلو لیپی مربی وقت تیم ملی ایتالیا پیشنهاد یک بازی خداحافظی برای مالدینی را داد. فدراسیون ایتالیا به مالدینی بازی دوستانه با ایرلند شمالی را پیشنهاد داد که مالدینی آن را رد کرد.

بازنشستگی از بازی‌های باشگاهی

مالدینی در ۱۶ دسامبر سال ۲۰۰۷ در جریان بازی‌های جام باشگاه‌های جهان در یوکوهاما، اعلام کرد که در سال ۲۰۰۸ از فوتبال خداحافظی می‌کند. در ۷ مارس ۲۰۰۸، دو روز بعد از حذف میلان در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مقابل آرسنال، در تصمیم خود تجدیدنظر کرد و گفت که می‌خواهد قراردادش را برای یک سال دیگر تمدید کند. قرارداد مالدینی تا تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۹ تمدید شد. در ۱۷ آوریل سال ۲۰۰۹ مالدینی اعلام کرد که در پایان فصل ۰۹-۲۰۰۸ به طور حتم از فوتبال کنار می‌رود و اضافه کرد که بعد از آن در دنیای فوتبال فعالیت خواهد کرد، البته نه به عنوان مربی.

سرانجام مالدینی در بیست و پنجمین فصل حضور خود در میلان و در سن ۴۱ سالگی در حالی که به رکورد ۹۰۰ بازی رسمی برای میلان رسیده بود از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

آخرین بازی در سن سیرو

در ۲۴ مه ۲۰۰۹ مالدینی در نه‌صد ویکمین بازی خود با لباس میلان برای آخرین بار در سن سیرو به مصاف تیمرُم رفت. این بازی با مراسم و برنامه هایی از سوی هواداران و باشگاه میلان برای بدرقه‌ی کاپیتان خود همراه بود. در این بازی، باشگاه میلان برای قدردانی از مالدینی بر پیراهن خود جمله "شماره ی ۳ برای همیشه"(به ایتالیایی: 3Solo Per Te) را حک کرد. علاوه بر آن به هریک از هواداران حاضر در ورزشگاه شال با جمله ی "شماره ی ۳ برای همیشه" و آلبومی حاوی ۲۴ قطعه برچسب از دوران ۲۴ ساله ی فوتبال پائولو اهدا شد. در این بازی خاص، تیم رم به احترام مالدینی با تی شرت با نام مالدینی به زمین آمد. این بازی در نهایت با شکست ۳-۲ میلان خاتمه یافت تا آخرین بازی مالدینی در سن سیرو با شکست همراه باشد.

حواشی بازی آخر در سن سیرو

هشتاد هزار هوادار میلان به جهت قدردانی از مالدینی در سن سیرو حاضر بودند. پلاکارد و پرچم های زیادی در جهت تشکر از ۲۵ سال وفاداری او به میلان در ورزشگاه دیده میشد.اما گروهی از کوروا سودهای(هواداران اولترا) میلان در این بازی لب به انتقاد از مالدینی گشودند. آنها روی یک پرچم بزرگ نوشته بودند: «متشکریم کاپیتان. توی زمین یک قهرمان پایان ناپذیر بودی اما به آنها که ثروتمندت کردند احترام نگذاشتی.» این نوشته اشاره‌ای بود به مشاجره مالدینی با این گروه در سال ۲۰۰۵ و پس از شکست در فینال اروپا. گروهی دیگر از طرفداران فریاد میکشیدند: «فقط یک کاپیتان هست... بارزی» و گروهی دیگر پرچمی را در دست داشتند که اسم و شماره فرانکو بارزی روی آن نقش بسته بود. این رفتار با واکنش مالدینی در بعد بازی مواجه شد.او این رفتار را برنامه ریزی شده خواند. و در مصاحبه‌ای اعلام کرد:

«افتخار می کنم که یکی از آن ها نیستم.»

رفتار دور از انتظار این گروه از هواداران میلان با انتقاد دیگر شخصیت‌های فوتبال ایتالیا مواجه شد.

آخرین بازی رسمی

در ۳۱ مه ۲۰۰۹ در شهر فلورانس و ورزشگاه فریولی مالدینی در نه‌صد و دومین بازی رسمی خود برای میلان به مصاف تیم فیورنتینا رفت در این بازی که با برد ۲-۰ میلان همراه بود مالدینی در دقیقه ۹۰ تعویض شد و در حالی که از زمین خارج می شد به گونه ایی که لایق یک قهرمان جهانی بود مورد تشویق پر شور حاضران در ورزشگاه قرار گرفت.

آخرین بازی رسمی پائولو مالدینی و خداحافظی از فوتبال در سال 2009

سبک بازی

مالدینی با وجود اینکه ذاتاً راست پاست در درجه اول در پست مدافع چپ بازی کرده‌است.او به عنوان مدافع مرکزی هم بازی‌های درخشانی از خود نشان داده‌است. انعطاف پذیری تاکتیکی او در کنار سرعت بالا، تکل های به موقع، و مهارت در جنگهای هوایی و توان مثال‌زدنی او در رهبری تیم، وی را به جایی رساند که برای مدت‌ها بهترین دفاع چپ اروپا لقب بگیرد او از بهترین مدافعین تاریخ فوتبال محسوب می‌شود.^[۲۴] پائولو در فوتبال خشن و دفاعی ایتالیا با خونسردی و آرامشی که داشت کمترین کارت زرد و قرمز را در طول حضور خود در فوتبال دید. ثبات مالدینی در مدت ۲۴ سال در کنار اخلاق مداری و وفاداری خاص او به میلان او را به یکی از بی نظیرترین مدافعین جهان تبدیل کرده‌است.

بعد از بازنشستگی

مالدینی اعلام کرده‌است که هرگز به عنوان مربی به فوتبال برنخواهد گشت. مالدینی دلیل این تصمیم را استرس و سنگینی وظایف این پست اعلام کرده‌است.

در سال ۲۰۰۹ ، کارلو آنجلوتی سرمربی وقت تیم چلسی به مالدینی، پیشنهاد مربیگری چلسی را داد. این پیشنهاد توسط مالدینی رد شد.

در ژانویه ۲۰۱۲ با حضور همزمان لئوناردو و کارلو آنجلوتی در تیم پاریس سن ژرمن صحبتهایی از پیشنهاد این باشگاه به مالدینی برای همکاری شد.

مالدینی به دفعات از علاقه خود برای برگشت به تیم میلان در پستی غیر از مربی صحبت کرده‌است.با وجود برخی صحبت ها و مصاحبه ها از مالکان و مدیران باشگاه میلان پیرامون استفاده از مالدینی تاکنون هیچ پیشنهاد رسمی به مالدینی برای حضور در کادر مدیریتی یا کادر فنی میلان ارائه نشده است. رفتار مدیران میلان موجب شده است که مالدینی درهای باشگاه میلان را به روی خود بسته بخواند.

زندگی شخصی

مالدینی در سال ۱۹۹۴ با مدل ونزوئلایی،آدریان فوسا ازدواج کرد. این ازدواج که تاکنون پایدار مانده حاصلش دو پسر به نامهای کریستین(متولد: ۱۴ ژوئن ۱۹۹۶) و دنیل (۱۱ اکتبر ۲۰۰۱) می باشد. در حال حاضر کریستین عضو تیم نوجوانان میلان و دنیل عضو تیم نونهالان میلان هست.

کریستین مالدینی

کریستین در سال ۲۰۰۵ توانست به عضویت تیم میلان در آید. او اکنون در تیم نوجوانان میلان زیر نظر فیلیپو اینزاگی به بازی مشغول است.آندرآ راماتزوتی، کارشناش کوریره دلو اسپورت او را در اولین بازی خود در لباس میلان در سال ۲۰۰۵ اینگونه توصیف کرده است:

<<کریستین چه طور بود؟ یک راست پای فطری که در کنار زمین در خط دفاع جای گرفت، و در بازی میل عالی و لغزش کمی نشان داد که احتمالاً پدر به او آموزش داده است.>>

 

 

 

 

 

دنیل مالدینی

پسر ۱۱ ساله ی پائولو مالدینی اکنون در پست مهاجم در عضویت تیم میلان هست. در زمانی که دنیل پنج سال داشت تکل زیبای او در پای سیدورف مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت و صحبت از تداوم نسل مالدینی‌ها بیش از پیش شنیده شد.

حرکات انسان دوستانه مالدینی

سفیر یونیسف

مالدینی از سفیران یونیسف می باشد. تاکنون، او در برنامه‌های مختلف این سازمان، در جهت مبارزه با ایدز و فقر حاضر شده‌است. او در سال ۲۰۰۶ همراه با فرانچسکو توتی بر اساس اهداف یونیسف به مبارزه با ایدز رفت. در یک برنامه تلویزیونی کاپیتان‌های رم و میلان با ارائه شماره ای برای ارسالSMS از مردم برای کمک به کودکانی که در معرض خطر این بیماری در کشورهای جهان سوم بودند تقاضای کمک کردند.در همین حال یک کارتون با صدای توتی و مالدینی به نام فقط برای کودکان با قیمت ۵ یورو روانه بازار شد.

مالدینی به همراه تیم پیشکسوتان میلان در تهران:

تیم میلان ایتالیا در دیداری دوستانه در مقابل تیم پیشکسوتان پرسپولیس در ورزشگاه آزادی حاضر شد. این دیدار در تاریخ 7 آذر ماه 1392 و در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد و میلان با بزرگانش از جمله مالدینی در مقابل پیشکسوتان پرسپولیس قرار گرفت.

پیراهن پائولو مالدینی که در پایان دیدار دوستانه بین پیشکسوتان پرسپولیس و ستارگان میلان در اختیار پایان رأفت قرار گرفته بود به حراج گذاشته شد.
در این مراسم که حراج به صورت همت عالی انجام می‌شد بیش از ۳۰۰ میلیون تومان پول جمع‌آوری شد.

مالدینی هم در واکنش به این موضوع گفت: از این اتفاق خیلی خوشحالم و برایم جالب است که چنین کاری در ایران انجام شده است. در ایران که مردم خیلی لطف و محبت داشتند. آنها بسیار خونگرم هستند و استقبال خوبی در سراسر لحظات سفر از ما انجام دادند. واقعا احساس می‌کردم میلان را از ته قلبشان دوست دارند.

کاپیتان سابق ایتالیا و میلان همچنین گفت: فروش پیراهن من یک بهانه کوچک برای تشکر از مردم ایران است. یکی از فلسفه‌های تشکیل تیم ما کارهای خیرخواهانه بود. خوشحالم که با این مبلغ پیراهنم به فروش رفته و توانسته‌ام نقش ویژه‌تری در این کارهای خیرخواهانه داشته باشم.

رکوردهای شخصی

• بیشترین حضور برای میلان در تمام مسابقات: ۹۰۲ بازی
• بیشترین حضور در لیگ برتر ایتالیا: ۶۴۷ بازی
• بیشترین حضور در لیگ قهرمانان اروپا: ۱۷۵ بازی
• جوان ترین بازیکن حاضر در تیم اول آ.ث میلان: با ۱۶سال و ۲۰۸روز(در مقابل اودینزه، ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵)
• طولانی‌ترین دوران حضور: با ۲۴سال و ۱۳۲روز(از ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ تا ۳۱ مه ۲۰۰۹)
• رکورد بیشترین زمان بازی در جام جهانی فوتبال: ۲٫۲۱۶
• بیشترین حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا: ۸ دوره

افتخارات

باشگاهی

•  سری آ (۷): ۱۹۸۷-۱۹۸۸, ۱۹۹۱-۱۹۹۲, ۱۹۹۲-۱۹۹۳, ۱۹۹۳-۱۹۹۴, ۱۹۹۵-۱۹۹۶, ۱۹۹۸-۱۹۹۹, ۲۰۰۳-۲۰۰۴
•  جام حذفی ایتالیا (۱):۲۰۰۳
•  سوپرجام ایتالیا (۵): ۱۹۸۸, ۱۹۹۲, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۲۰۰۴
•  جام قهرمانان اروپا (۵): ۱۹۸۸-۱۹۸۹, ۱۹۸۹-۱۹۹۰, ۱۹۹۳-۱۹۹۴, ۲۰۰۲-۲۰۰۳, ۲۰۰۶-۲۰۰۷
•  سوپر جام اروپا (۲): ۱۹۸۹, ۱۹۹۰, ۱۹۹۴, ۲۰۰۳, ۲۰۰۷
•  جام بین قاره ایی (۲): ۱۹۸۹, ۱۹۹۰
•  جام باشگاه های جهان (۱): ۲۰۰۷

ملی

• مقام سومی در جام جهانی : ۱

۱۹۹۰

• مقام دومی در جام جهانی : ۱

۱۹۹۴

• مقام دومی در جام ملت های اروپا :۱

۲۰۰۰

عناوین شخصی

• بازیکن سال زیر ۲۱ سال اروپا(۱): ۱۹۸۹
• بازیکن سال "ورلد ساکر"(۱): ۱۹۹۴
• حضور در تیم ستاره های جام جهانی(۱): ۱۹۹۴
• حضور در تیم ستاره های لیگ قهرمانان اروپا(۳): ۱۹۸۸, ۱۹۹۶, ۲۰۰۰
• حضور در تیم ستاره های فیفا(۳): ۱۹۹۰ , ۱۹۹۴
• کاندید بازیکن سال ۱۹۹۵ فیفا(۱): مقام دوم
• حضور در بین سه کاندید توپ طلای اروپا(۱): ۱۹۹۴, ۲۰۰۳
• بهترین مدافع سری آ(۱): ۲۰۰۴
• حضور در تیم سال اروپا(۲): ۲۰۰۳, ۲۰۰۵
• حضور در تیم فصل مجله ESM اروپا (۴): ۱۹۹۴–۹۵, ۱۹۹۵–۹۶, ۱۹۹۹–۲۰۰۰, ۰۳–۲۰۰۲
• بهترین مدافع لیگ قهرمانان اروپا(۱):۲۰۰۷
• حضور در باشگاه صدتایی‌های فیفا ( فیفا ۱۰۰ ):۱
• جایزه ویژه دستاوردهای یک عمر یوفا (۱):۲۰۰۹

حضور در تیم منتخب تاریخ دنیای فوتبال به انتخاب ورلدساکر