دانلود کلیپ فوتبال گل استقلال پرسپولیس بارسلونا رئال مادرید فیلم آرشیو قدیمی فوتبال فروشگاه گل سیتی

● زندگی شخصی

امیر قلعه نویی در خانواده ای بزرگ به دنیا آمد. هفت خواهر و برادر توسط پدری که از نظر مالی در شرایط خوبی نبود سرپرستی می شدند. امیر قلعه نویی در مورد آن روزها می گوید: "خیلی کوچک بودم. پدرم یک خودروی "ولوو" داشت و سعی می کرد با آن کار کرده و خرج و مخارج زندگی را تهیه کند. خدا بیامرزدش، خیلی مرد زحمت کشی بود!" اما قلعه نویی بزرگ وقتی پسرش امیر ۷ سال داشت دار فانی را وداع گفت. او رفت تا امروز از نزدیک شاهد موفقیت های پسرش اردشیر نباشد. امیر قلعه نویی در این مورد هم حرفهایی دارد! "او را همیشه در کنار خود حس می کنم. گرچه خیلی کوچک بودم که فوت کرد اما همیشه در قلبم جای دارد و هیچ گاه او را فراموش نمی کنم."

امیر قلعه نویی از سن ۱۳ سالگی کار کرد و هیچ گاه فوتبال را فراموش نکرد. با تمام مشکلاتی که داشت سعی می کرد پس از ساعات کاری زیادش فوتبال بازی کند و همان عشق و علاقه باعث شد که امروز امیر قلعه نویی سرمربی اول فوتبال ایران باشد.

رده باشگاهی

راه آهن تهران

فوتبال را از اواخر دهه ٥٠ با تیم جوانان راه آهن آغاز کرد. اردشیر لارودی و پرویز ابوطالب اولین کسانی بودند که او را برای تیم‌های پایه ای راه آهن انتخاب کردند و بعد ناصر ابراهیمی او را به تیم بزرگسالان راه آهن برد که توانست در سن ١٧ سالگی ٣ گل در جام حذفی تهران در سال ١٣٥٩ بزند. در این فصل راه آهن هر دو تیم استقلال و پرسپولیس را در جام حذفی تهران شکست داد و تا فینال پیش رفت، اما با شکست در مقابل نیروی هوایی نایب قهرمان شد. او در سال ۱۳۶۰ به تیم ملی جوانان دعوت شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد. چند ماه بعد ناصر ابراهیمی در اسفند ۱۳۶۰ از راه آهن به شاهین رفت.

شاهین تهران

ابراهیمی از میان تمام بازیکنان نخبه راه آهن مثل فرشاد پیوس، مرتضی یکه، و بیژن طاهری، تنها قلعه نویی ١٨ ساله را با خود به شاهین برد. شاهین ملی پوشان زیادی در آن روزها داشت که نادر فریادشیران، دینورزاده، نصرالله عبداللهی، محمد صادقی و حمید مجدتیموری از این جمع بودند. ابراهیمی در سال ۶۳ از شاهین جدا شد و جای خود را به محراب شاهرخی و سپس به نصرالله عبداللهی داد. در سال ١٣٦٤ و پس از خداحافظی صادقی از فوتبال و جدا شدن دینورزاده از شاهین، قلعه نویی ۲۲ ساله به عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد، در حالی که در ترکیب اصلی شاهین تقریباً تمام بازیکنان از نظر سنی از او بزرگتر بودند.

در این دوره قلعه نویی علاوه بر تیم شاهین در تیم «تهران الف» هم بازی می کرد. در دوران جنگ، لیگ کشوری بین باشگاه ها برگزار نمی شد. فدراسیون فوتبال در سال ۱۳۶۴ اقدام به آغاز برگزاری اولین دوره لیگ بعد از انقلاب، تحت عنوان لیگ قدس، بین تیم های استان ها کرد. ۱۴ تیم در مسابقات شرکت کردند و مسابقات در دو گروه هفت تیمی برگزار شد.علاوه بر تیم های استان های چون اصفهان، گیلان، آذربایچان شرقی، خوزستان، خراسان و ...، دو تیم از تهران هم در این مسابقات شرکت می کرد. تیم «تهران الف» متشکل از منتخب یاران شاهین،استقلال و بانک ملی بود که با مربیگری امیر حاج رضایی در مسابقات شرکت کردند. محرمی، شکورزاده، شاهین بیانی، حاجیلو، بهتاش فریبا، قلعه نویی، ضیایی، باوی، مرتضی یکه، پازوکی، چنگیز، رضا احدی، مختاری فر، رحیم یوسفی و... یاران این تیم بودند. «تهران ب» اما منتخبی بازیکنانی از تیم های پرسپولیس، هما، تکاور و جند تیم دیگر تشکیل می شد و شامل بازیکنانی چون بهروز سلطانی، پنجعلی، مایلی کهن، درخشان، ناصر محمدخانی، انصاری فرد، حمید علیدوستی، مجتبی خیراندیش، محمود نقوی بود. در پایان اولین لیگ قدس در سال ۱۳۶۴، قلعه نویی همراه با تیم «تهران الف» قهرمان اولین لیگ کشوری پس از انقلاب شد. در دیدار فینال در مقابل «تهران ب» پس از اینکه با گل قلعه نویی بازی ١-١ مساوی شد، نهایتاً «تهران الف» در ضربات پنالتی «تهران ب» را شکست داد.

در دوران حضور در شاهین دو بار در سال های ۱۳۶۴ و ۱۳۶۵ نایب قهرمان باشگاه های تهران شد و یک بار آن در نتیجه ی دیدار فینال به یادماندنی سال ۱۳۶۴ بین استقلال و شاهین بود. در این بازی که استقلال در ضربات پنالتی شاهین را شکست داد، ناصر حجازی، پرویز مظلومی، امیر قلعه نویی و محمود پازوکی از بازیکنان موفق زمین بودند.  در طول ١١ هفته لیگ باشگاه های تهران در سال ١٣٦٤ قلعه نویی و حمید درخشان هر کدام سه بار از طرف کیهان ورزشی به عنوان بازیکن هفته انتخاب شدند و از موفقترین بازیکنان فصل بودند، اما قلعه نویی تنها به پیراهن "تیم ملی ب" رسید تا همراه این تیم در جام بین‌المللی دهه فجر شرکت کند.

در اواسط لیگ سال ۶۶، پس از پیروزی ۲ بر صفر شاهین در برابر پرسپولیس که با دو گل کریم باوی روی پاس های امیر قلعه نویی به ثمر رسید، شاهین را ترک کرد و به السد قطر رفت.

السد قطر

برای مدت حدود یک سال در قطر بازی کرد و همراه با السد قهرمان لیگ و جام حذفی قطر شد. در فصل بعدی (٨٩-١٩٨٨) السد قهرمان مسابقات جام باشگاه های آسیا شد. طبق تقویم مسابقات آن سال دیدارهای ماقبل نهایی باشگاه های آسیا در تابستان و پاییز ۱۳۶۷ و دیدارهای رفت و برگشت فینال در بهار ۱۳۶۸ برگزار می شد. قلعه نویی پیش از بازی های نهایی از السد جدا شده بود و در اسفند ۱۳۶۷ به استقلال پیوست. به همین دلیل قهرمانی باشگاه های آسیا همراه با السد در کارنامه‌اش ثبت نشد.

استقلال تهران

قلعه نویی در زمستان ۱۳۶۷ به تهران بازگشت و به باشگاه استقلال تهران پیوست و تا پایان دوران بازی اش در این تیم ماند. اولین بازی او به عنوان بازیکن استقلال در تاریخ ۱۳۶۷/۱۲/۱۹ مقابل پرسپولیس رقم خورد. این بازی که در انتهای فصل ٦٧-٦٨ و در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی ایران برگزار می‌شد به ضربات پنالتی کشیده شد و او پنالتی‌اش را از دست داد.

نخستین قهرمانی قلعه نویی با استقلال در اولین فصل کامل حضورش در استقلال (فصل ٦٩-٦٨) و در اولین لیگ باشگاه‌های ایران پس از انقلاب (لیگ قدس) روی داد. استقلال که پس از پرسپولیس نایب قهرمان باشگاه های تهران در این فصل شده بود، در لیگ باشگاه های ایران پس از صدر نشینی در گروه دوم و شکست دادن ٤-٠ ملوان انزلی در مجموع دو بازی رفت و برگشت نیمه نهایی، در بهار سال ۱۳۶۹ در مسابقه فینال پرسپولیس را ۲-۱ شکست داد که هر دو گل استقلال روی پاس‌های قلعه نویی به ثمر رسید.

در دومین فصل (فصل ۷۰-٦٩) قلعه نویی با استقلال در زمستان ۱۳۶۹ مجدداً نایب قهرمان لیگ باشگاه های تهران شد. پس از آن استقلال با شکست از ملوان انزلی در ضربات پنالتی نایب قهرمان جام حذفی ایران در زمستان ۱۳۶۹ گردید.  در این فصل لیگ سراسری برگزار نشد و تیم های باشگاهی در مسابقات استانی شرکت می کردند تا ١٢ تیم برای شرکت در اولین دوره لیگ آزادگان انتخاب شوند. ضمن اینکه چند ماه از سال ١٣٦٩ را تیم ملی ایران در اردوی آمادگی برای شرکت در بازی های آسیایی ١٩٩٠ پکن بود که در نهایت با قهرمانی تیم فوتبال ایران خاتمه پیدا کرد. قلعه نویی به همراه استقلال توانست در ابتدای تابستان ۱۳۷۰ پس از بیست سال عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا را در فصل ٩١-١٩٩٠ را به دست آورد. مرحله مقدماتی مسابقات این دوره جام باشگاه های آسیا در تابستان ۱۳۶۹ برگزار شده بود، اما به دلیل اشغال کویت توسط عراق و وقوع جنگ اول خلیج فارس، مرحله نهایی چند ماه به تعویق افتاده بود.

در فصل بعدی (فصل ۷١-۷۰) استقلال پس از ۵ سال عنوان قهرمانی لیگ باشگاه های تهران را در زمستان ۱۳۷۰ به دست آورد.  این آخرین فصلی بود که استقلال و پرسپولیس در لیگ باشگاه های تهران شرکت کردند. در این فصل به دلیل تغییر تقویم مسابقات آسیایی، جام باشگاه های آسیا در زمانی فشرده تر از دوره های قبلی برگزار شد. در مرحله نهایی مسابقات که در آذر و دی ١٣٧٠ در قطر برگزار شد، استقلال با بازی هایی شکننده تا دیدار فینال جام باشگاه های آسیا پیش رفت، اما با شکست از الهلال عربستان در ضربات پنالتی نایب قهرمان جام باشگاه های آسیا در فصل ٩٢-١٩٩١ شد. ^[از این دوران (سالهای ٦٩ و ٧٠) به عنوان سال های طلایی استقلال با مربیگری منصور پورحیدری یاد می کنند، چرا که استقلال عناوین قهرمانی تهران، ایران، و آسیا را به دست آورد و سه بار رقیب سنتی اش پرسپولیس را شکست داد بدون اینکه از این تیم شکست بخورد. در لیگ آزادگان این فصل استقلال شروع خوبی داشت و صدرنشین نیم فصل اول شد، اما در نیم فصل دوم که عمدتاً پس از تعطیلی موقت مسابقات و در بهار ١٣٧١ برگزار شد، افت کرد و در پی شکست از پاس تهران، نهایتاً قهرمانی را به این تیم واگذار کرد. استقلال در این فصل نایب قهرمانی لیگ ایران (لیگ آزادگان) شد، هرچند در دو بازی رفت و برگشت پرسپولیس را شکست داد.

در فصل بعدی یعنی لیگ دوم آزادگان (فصل ۷٢-۷١) قلعه نویی بخش عمده فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد. پیش از شروع فصل پورحیدری به دلیل مشغله خانوادگی از استقلال جدا شد و بیژن ذوالفقارنسب جانشین او شد. ضمن اینکه. قبل از شروع این فصل بازیکنان نامدار و پرسابقه ای مثل شاهرخ بیانی، مجید نامجو مطلق، جعفر مختاری فر، و رضا احدی از استقلال جدا شدند. استقلال در لیگ آزادگان در رتبه سوم گروهش قرار گرفت و نتوانست به مرحله نیمه نهایی جام آزادگان صعود کند. ضمن اینکه در مسابقات سوپر جام تهران که در زمستان ٧١ و برای تعیین چهار سهمیه تهران در لیگ آزادگان فصل بعد برگزار شد هم نتوانست سهمیه حضور در سومین دوره لیگ آزادگان را به دست آورد. در پی این نتایج و به دنبال چند تصمیم غیر منتظره در فدراسیون، قرار شد تا استقلال به جای بازی در لیگ باشگاه های تهران، به همراه چند تیم تهرانی دیگر در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم آزادگان - که ارتباطی با لیگ های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم ها نداشت - شرکت کند. در این زمان بازیکنان ملی پوش و نامداری مثل شاهین بیانی، عابدزاده، مرفاوی، و هاشمی مقدم، از استقلال جدا شدند. با جدایی شاهین بیانی در پایان این فصل، قلعه نویی کاپیتان استقلال شد.

پس از یک سال دوری استقلال از سطح اول فوتبال کشور، قلعه نویی با استقلال قهرمان سوپر جام تهران در بهار ۱۳۷۳ شد تا استقلال مجدداً برای فصل ٧٣-٧٤ به لیگ دسته اول کشور بازگردد. استقلال این فصل را با سرمربیگری لئونید بیلفسکی مربی روس شروع کرد و نتایج خوبی در نیم فصل اول نگرفت، اما در پایان نیم فصل نصرالله عبداللهی جانشین بیلفسکی شد و با متحول کردن استقلال این تیم را تا فینال پیش برد. در مسابقه فینال - که امیر قلعه نویی، صادق ورمزیار، و محمود فکری آن را به دلیل محرومیت از دست دادند - استقلال در پایان وقت اضافه با نتیجه ١-٠ از سایپا شکست خورد و نایب قهرمان چهارمین دوره لیگ آزادگان شد.

در پنجمین دوره لیگ آزادگان در فصل ٧٤-٧٥ استقلال با مربیگری پورحیدری در رتبه سوم لیگ قرار گرفت، اما قهرمان جام حذفی فوتبال ایران شد. قلعه نویی هر دو گل استقلال در بازی برگشت فینال جام حذفی ۷۵-۱۳۷۴ در مقابل برق شیراز را به ثمر رساند. در این دو قهرمانی آخر در سالهای ٧٣ (سوپر جام تهران) و ٧٥ (جام حذفی ایران) قلعه نویی کاپیتان استقلال بود. 

آخرین فصل حضور قلعه نویی در استقلال فصل ٧٥-٧٦ بود که استقلال شروع خوبی در لیگ و جام در جام باشگاه های آسیا داشت و حتی برای مدت کوتاهی صدرنشین لیگ آزادگان شد، اما در اواسط نیم فصل اول تیم دچار افت شدیدی شد. در این فصل منصور پورحیدری در پایان نیم فصل اول و پس از بازیهای یک چهارم نهایی جام در جام آسیا از استقلال جدا شد و ناصر حجازی جانشین او شد. استقلال در پاییز ١٣٧٥ جام در جام آسیا را با رتبه چهارم و در بهار ١٣٧٦ لیگ را با رتبه ششم به پایان برد. قلعه نویی هم که فصل را آماده شروع کرده بود، بخش زیادی از مسابقات و به ویژه عمده نیم فصل دوم لیگ را به دلیل مصدومیت مزمن زانو از دست داد و در انتهای فصل از دنیای بازی کناره گیری کرد.

امیر قلعه نویی در ٤ سال آخر حضورش در استقلال بازوبند کاپیتانی این تیم را بر بازو می بست. او به خاطر توانایی اش در رهبری میانه میدان استقلال در دوران کاپیتانی در این تیم، در میان گروهی از هواداران استقلال و مطبوعات ایران به ژنرال معروف شد که هنوز در بعضی رسانه ها با این لقب از او یاد می کنند.

رده ملی

تا پایان دوره بازیگری اش ۲۰ بازی ملی را در کارنامه ثبت کرد که اتفاقاً ۱٩ بازی آن از سن ٢٩ سالگی به بعد رخ داد. وی اولین بار توسط ناصر ابراهیمی در سال ۱۳۶۴ به تیم ملی «ب» ایران دعوت شد. یک سال بعد از سوی پرویز دهداری به تیم ملی دعوت شد و اولین بازی ملی خود را در اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۵ در مقابل چین انجام داد.

اما پس از آن تا ٢٩ سالگی (سال ١٣٧٢) در ترکیب تیم ملی قرار نگرفت، هر چند در سال ١٣٦٨ توسط علی پروین به اردوی تیم ملی دعوت شد. در طی این مدت چند تورنمنت مهم بین‌المللی را به دلایل مختلف از دست داد. نخست، در زمان برگزاری جام ملتهای آسیای ١٩٨٨ در تیم السد قطر بازی می کرد و چون در آن زمان بازیکنان شاغل در تیمهای خارجی به تیم ملی دعوت نمی‌شدند، امکان بازی در آن مسابقات را پیدا نکرد. در زمان بازیهای آسیایی ١٩٩٠ پکن عضو تیم استقلال بود، اما به دلیل ترافیک هافبک های برجسته و تکنیکی (مثل نامجو مطلق، بیانی، ابطحی، قایقران، و افتخاری) در تیم ملی آن زمان در جمع ٢٠ نفر اعزامی تیم فوتبال به بازیهای آسیایی ١٩٩٠ قرار نگرفت. در زمان جام ملتهای آسیای ١٩٩٢ ژاپن هم دچار مصدومیت شدید بود و ١١ ماه دور از میادین ماند.

پس از این دوره در سال ۱۳۷۲ بار دیگر به تیم ملی فراخوانده شد و در دیدار ایران - بوسنی هرزگوین در شهریور ١٣٧٢ که با سرمربیگری علی پروین انجام شد در ترکیب تیم ملی قرار گرفت. در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ که در پاییز ١٣٧٢ در کشور قطر برگزار شد، از بازی دوم در ترکیب اصلی ایران قرار گرفت و عملکرد موفقی به ویژه در بازی‌های ایران در مقابل ژاپن و کره شمالی داشت. ضمن اینکه در بازهای آسیایی ١٩٩٤ هیروشیما هم در ترکیب تیم ملی قرار گرفت. آخرین حضور او در تیم ملی به بازیهای انتخابی جام ملتهای آسیا ١٩٩٦ در تهران و عمان بر می گردد. در کارنامه ملی قلعه نویی یک گل زده به کویت دیده می‌شود. ضمن اینکه یک بار بازوبند کاپیتانی تیم ملی را هم به بازو بست.

قلعه نویی جندین بار در دوران بازیگری مصدوم شد و دو مرتبه مصدومیت جدی را تجربه کرد. بار اول در سال ۱۳۷١ و بار دوم آن در سال ۱۳۷٥ دچار مصدومیت شدید و طولانی شد که نهایتاً به خداحافظی او از فوتبال انجامید. تبعات مصدومیت شدید زانو در دوران پس از بازی هم همراه وی بود و چندین بار ناچار به جراحی زانو شد.

● دوران مربیگری

در طول دوران مربیگری اش کارنامه موفقی از خود به جا گذاشته است. او به عنوان سرمربی همراه با تیم‌های مختلف توانسته ۷ عنوان قهرمانی در مسابقات رسمی (۵ لیگ برتر و ۲ جام حذفی ایران) به دست‌آورد، ضمن اینکه در هیج یک از تیم‌های باشگاهی که در لیگ برتر هدایت کرده در میانهٔ فصل برکنار نشده یا استعفا نداده است.

پیش از اینکه نخستین تجربه سرمربیگری اش را در تیم کشاورز تهران به دست‌آورد، یک سال دستیار ناصر حجازی در استقلال و چند ماه دستیار ابراهیم قاسم‌پور در تیم ملی امید بود و همراه تیم امید قهرمان بازیهای غرب آسیا در تهران شد.

رده باشگاهی

کشاورز

بعد از حضور کوتاه مدت در تمرینات تیم بایر لورکوزن اولین باشگاهی که امیر قلعه نویی هدایت آن را بر عهده گرفت کشاورز بود، اما نتوانست نتایج مطلوبی در این تیم بدست آود.

برق تهران

در فصل ۸۰-۸۱ لیگ دسته اول آزادگان سرمربیگری تیم برق تهران را به عهده گرفت که طی ۲۰ بازی ۹ برد و ۴ تساوی و ۷ باخت بدست آورد و با ۳۱ امتیاز نتوانست به مرحله نهایی لیگ دسته یک صعود کند. چهره او در بازی جام حذفی مقابل پرسپولیس به عنوان سرمربی بیشتر دیده شد که بازی در وقت قانونی ۱ـ۱ شد و نهایتاً در پایان وقت اضافه پرسپولیس تیم دسته اولی برق تهران را ۲-۱ شکست داد.

استقلال اهواز

او در آبان ۱۳۸۱، در یعنی در اواسط نیم فصل اول، برای اولین بار در لیگ برتر به عنوان سرمربی منصوب شد تا هدایت تیم ته جدولی استقلال اهواز را بر عهده بگیرد. استقلال اهواز این فصل را با سرمربیگیری جلال چراغپور آغاز کرده بود، اما پس از اینکه از ۴ بازی اول ۳ باخت و ۱ مساوی به دست‌آورد، چراغپور استعفا داد و مدتی بعد قلعه نویی به عنوان سرمربی جدید اعلام شد. بعد از پیوستن به استقلال اهواز، قلعه نویی طی ۲۱ بازی ۲۴ امتیاز کسب کرد و در آخرین هفته لیگ توانست با کسب مساوی مقابل ملوان در انزلی تیمش را در لیگ حفظ کند. استقلال اهواز این فصل را با رتبه یازدهم به پایان برد.

استقلال تهران

قلعه‌نویی ۵ فصل کامل سرمربیگری تیم استقلال تهران را بر عهده داشته و در ۲ مقطع دیگر (۱۳۸۱ و ۱۳۸۷) نیز تیم استقلال را در انتهای فصل در بازی‌های جام‌حذفی هدایت نموده‌است. او در حال حاضر پس از منصور پورحیدری که ۸ قهرمانی در مسابقات رسمی (۳ بار لیگ تهران، ۲ بار لیگ ایران، ۲ بار جام حذفی ایران، و ۱ بار جام باشگاه‌های آسیا) بدست آورد، با ۵ قهرمانی در مسابقات رسمی در کنار زدراکو رایکوف که او هم ۵ قهرمانی در مسابقات رسمی (۲ بار لیگ تهران، ۲ بار لیگ ایران، و ۱ بار جام باشگاه‌های آسیا) بدست آورد، دومین مربی پر افتخار تاریخ باشگاه استقلال است.

اولین حضور در استقلال

وی در اولین حضور کوتاه مدت خود به عنوان سرمربی موقت در تیم استقلال این تیم را قهرمان جام حذفی ۸۱-۱۳۸۰ کرد. پس از اینکه استقلال در هفته آخر اولین دوره لیگ برتر در فصل ۸۱-۸۰ با شکست مقابل ملوان قهرمانی را از دست داد، پورحیدری سرمربی استقلال استعفا داد. امیر قلعه نویی برای اولین بار هدایت تیم را در بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی در مقابل ذوب آهن اصفهان به عهده گرفت که به پیروزی ۳ـ۱ دست یافت. نخستین آزمون سخت سرمربیگری برای او در استقلال در دیدار نیمه نهایی با سپاهان در اصفهان روی داد؛ جایی که استقلال بی روحیه در ابتدای نیمه دوم ده نفره شد و در پی اشتباهات دروازه بانش (هادی طباطبایی) تا دقیقه ۵۵، ۴-۰ از سپاهان عقب افتاد تا استقلال در آستانه یک نتیجه فاجعه آمیز قرار بگیرد. قلعه نویی با تعویض دروازه بان و تغییر روش بازی، توانست نتیجه را ۴-۲ کند و در شرایطی که با اخراج بختیاری زاده استقلال در ۱۰ دقیقه پایانی ۹ نفره شده بود، بازی رفت با همین نتیجه ۴-۲ به پایان رسید. چهار روز بعد در بازی برگشت در تهران استقلال ۳ـ۱ سپاهان را شکست داد و راهی فینال شد.^[۲۳] نهایتاً استقلال با شکست دادن تیم فجر سپاسی در مجموع دو بازی رفت و برگشت فینال، قهرمان جام حذفی شد تا سهمیه حضور در نخستین دوره لیگ قهرمانان آسیا را بگیرد.

برای فصل بعد، یعنی در لیگ برتر فصل ۸۲-۸۱ به عنوان کمک مربی استقلال و دستیار رولند کخ منصوب شد، اما به دلیل اختلاف نظر با وی قبل از شروع فصل از سمتش استعفا داد و در اواسط نیم فصل اول به عنوان سرمربی به استقلال اهواز پیوست.

دومین حضور در استقلال

برای فصل بعد، یعنی در لیگ برتر فصل ۸۳-۸۲ امیر قلعه نویی توسط مدیر عامل جدید استقلال، محمد قریب، به عنوان سرمربی تیم استقلال انتخاب گردید. پیش از شروع فصل ۷ بازیکن ترکیب اصلی استقلال، یعنی طباطبایی، پاشازاده، بختیاری زاده، هاشمی نسب، دین محمدی، مؤمن زاده، و علی موسوی از استقلال جدا شدند تا قلعه نویی در طول فصل بازیکنانی مثل وحید طالب لو، امیرحسین صادقی، و پیروز قربانی را به تدریج از تیم امید استقلال به ترکیب اصلی تیم بزرگسالان استقلال اضافه کند. خرید مهم استقلال در این فصل رضا عنایتی از تیم ابومسلم مشهد بود. خرید و بازی کردن او در ترکیب اصلی استقلال در ابتدا اعتراض‌های زیادی را از سوی هواداران تیم به دنبال داشت، اما پس از مدتی عنایتی در استقلال جا افتاد و در طول سه فصل حضورش با زدن ۶۰ گل بهترین گلزن ایران گردید. قلعه نویی در این فصل، یعنی سومین دوره لیگ برتر، تیم استقلال را در آستانهٔ قهرمانی قرار داد، اما در هفتهٔ ماقبل پایانی با شکست در مقابل استقلال اهواز صدر جدول را از دست داد و نایب قهرمان شد. استقلال در این فصل نایب قهرمان جام حذفی نیز شد.

در دومین فصل حضورش به عنوان سرمربی استقلال در لیگ برتر یعنی در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۴-۸۳ باز هم تیم استقلال را در کورس قهرمانی قرار داد، اما با دو شکست پیاپی از ذوب آهن و و فولاد در هفته‌های پایانی، استقلال با تفاضل گل کمتر نسبت به ذوب آهن در رتبه سوم قرار گرفت. پیروزی ۳-۲ استقلال در مقابل پرسپولیس با گل دقیقه ۹۴ پیروز قربانی از رویدادهای مهم آن سال برای استقلال بود. در این فصل رضا عنایتی آقای گل شد و استقلال صاحب بهترین خط حمله لیگ گردید.

در فصل بعد و در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۵-۸۴ توانست تیم استقلال را برای اولین بار در لیگ برتر قهرمان کند. در این فصل رضا عنایتی با ۲۱ گل مجدداً آقای گل شد و رکورد بهترین گلزن تاریخ لیگ را شکست. استقلال نیز صاحب بهترین خط دفاع لیگ گردید. پس از قهرمانی استقلال در لیگ برتر، به دستور هیات مدیره باشگاه استقلال، این تیم از ادامهٔ مسابقات جام حذفی کنار کشید (در مرحله ۱/۴ نهایی) که این مساله مورد اعتراض شدید قلعه نویی واقع شد.

پس از قهرمانی با استقلال در لیگ برتر، قلعه نویی در تابستان ۱۳۸۵ به عنوان مربی تیم ملی منصوب شد.

سومین حضور در استقلال

بعد از حذف تیم ملی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا و جدایی قلعه نویی از تیم ملی، در زمستان ۱۳۸۶ به تیم انتهای جدولی مس کرمان پیوست و یک نیم فصل موفق (نیم فصل دوم) را در این تیم سپری کرد. او در انتهای فصل ۸۷-۸۶، یعنی در بهار ۱۳۸۷ مجدداً به استقلال پیوست. استقلال که در این فصل با مربیگری ناصر حجازی و فیروز کریمی با رتبه ۱۳ ام لیگ برتر را به پایان برده بود، قهرمان جام حذفی ایران در این سال شد که امیر قلعه نویی در ۳ بازی نیمه نهایی و فینال (رفت و برگشت) این جام سرمربی استقلال بود.

در فصل بعد، یعنی لیگ برتر فوتبال ایران ۸۸-۸۷ استقلال در کورس قهرمانی رقابت تنگاتنگی با ذوب آهن اصفهان داشت. سراتجام در آخرین بازی با پیروزی استقلال در مشهد و شکست ذوب آهن در اهواز، تیم استقلال با تفاضل گل بهتر قهرمان لیگ برتر شد و به این شکل دومین قهرمانی استقلال و امیرقلعه نویی در لیگ برتر به دست آمد. در این فصل آرش برهانی آقای گل لیگ برتر فوتبال ایران ۸۸-۸۷ شد و استقلال عنوان بهترین خط حمله و دفاع و همچنین بیشترین برد و بهترین تفاضل گل را از آن خود کرد، اما در لیگ قهرمانان آسیا نتوانست از گروهش صعود کند.

پس از قهرمانی استقلال در لیگ برتر ۸۸-۸۷، اختلافات قلعه نویی با واعظ آشتیانی مدیرعامل استقلال، شدت گرفت که به جدایی قلعه نویی انجامید. قلعه نویی دلیل جدا شدنش از استقلال را دخالت‌های واعظ و مشاورانش در حیطه کار سرمربی و مصاحبه‌های واعظ علیه وی پس از قهرمانی استقلال ذکر کرد.

چهارمین حضور در استقلال

قلعه نویی پس از ۳ فصل دوری از استقلال، سرانجام در بهار ۱۳۹۱ به استقلال بازگشت و یک فصل موفق را با استقلال پشت سر گذاشت. نقل شده که پیش از آغاز فصل اعضای هیات مدیره استقلال به منزل وی رفتند و او را دعوت به سرمربیگری استقلال کردند. در این فصل استقلال به فاصله یک هفته به پایان لیگ قهرمانی خود را مسجل کرد تا پنجمین قهرمانی قلعه نویی در لیگ برتر، و چهارمین قهرمانی او در لیگ ظرف پنج سال رقم بخورد. ضمن اینکه در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا هم استقلال به عنوان تیم اول گروهش به مرحله یک هشتم نهایی صعود کرد. اما در جام حذفی ایران استقلال در مرحله نیمه نهایی در ضربات پنالتی از سپاهان شکست خورد.

در طول این ۵ فصل سرمربیگری قلعه نویی در استقلال، بازیکنانی چون وحید طالب لو، پیروز قربانی، امیر حسین صادقی، مجتبی جباری، خسرو حیدری، سیاوش اکبرپور، رضا عنایتی، حسین کاظمی، پژمان منتظری، و هاشم بیک‌زاده به دوران اوج خود رسیدند. ضمن اینکه امیر قلعه نویی در لیگ هشتم نقش بسزایی در بازگشت آرش برهانی به روزهای اوج خود داشت.

مس کرمان

قلعه نویی بعد از یک دوره استراحت چند ماهه و دوری از مربیگری، در دی ماه ۱۳۸۶ هدایت تیم فوتبال مس کرمان را برای یک نیم فصل بر عهده گرفت. وی توانست تیم مس کرمان را که با مربیگری فرهاد کاظمی در منطقه سقوط قرار داشت، تا رتبه دهم جدول و بالاتر از استقلال تهران بالا ببرد و کارنامه موفقی را از خود در این تیم به نمایش بگذارد. مس کرمان در این نیم فصل از ۱۷ بازی ۲۸ امتیاز کسب کرد که پس از ذوب آهن و پرسپولیس که ۲۹ امتیاز در مسابقات نیم فصل دوم به دست آوردند، این بالانرین امتیاز کسب شده در این نیم فصل بود. البته در میانهٔ نیم فصل دوم، فیفا ۶ امتیاز از تیم پرسپولیس به عنوان جریمه کسر کرد که با لحاظ کردن آن در محاسبه امتیازات، پرسپولیس ۲۳ امتیاز در نیم فصل دوم بدست آورد. پس از پایان لیگ او به استقلال تهران پیوست تا هدایت این تیم را در سه بازی آخر جام حذفی به عهده بگیرد.

سپاهان اصفهان

امیر قلعه نویی بعد از جدایی از استقلال در ۳ خرداد ۱۳۸۸ برای یک سال به صورت رسمی با تیم سپاهان قرارداد بست و هدایت این تیم را در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۹-۸۸ بر عهده گرفت و توانست در پایان این تیم را قهرمان لیگ کند. در این فصل عماد رضا مهاجم سپاهان آقای گل مسابقات و سپاهان صاحب بهترین خط حمله شد. ضمن اینکه سپاهان رکورد بیشترین امتیاز (۶۷) و بهترین تفاضل گل در تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران (۳۷+) را به دست‌آورد. وی در خرداد ۱۳۸۹ قرارداد خود با تیم فوتبال سپاهان را برای دو سال دیگر تمدید کرد.

او توانست تیم فوتبال سپاهان را در دو دورهٔ متوالی لیگ برتر ایران در فصل‌های ۸۹-۸۸ و ۹۰-۸۹ قهرمان کند. در این دو فصل، قهرمانی سپاهان در لیگ به ترتیب به فاصله دو هفته (۱۳۸۹) و یک هفته (۱۳۹۰) به پایان مسابقات محرز شد. این برای اولین بار بود که یک تیم می‌توانست برای دو فصل متوالی قهرمان لیگ برتر شود. ضمن اینکه پیروزی ۴-۱ در مقابل پرسپولیس در ورزشگاه آزادی (در زمان مربیگری علی دایی) از نتایج جالب توجه سپاهان در این فصل بود.

پس از پایان فصل دوم، امیر قلعه نویی به دلیل اختلاف با غلامحسین حسینی، رییس جدید هیأت مدیره سپاهان، از این تیم جدا شد. حسینی اصرار بر رعایت سقف قراردادها و جدا شدن بازیکنانی که حاضر به رعایت سقف قرارداد نبودند داشت. پس از جدا شدن قلعه نویی و چند نفر از بازیکنان اصلی (مهدی رحمتی، هادی عقیلی، و خسرو حیدری) از سپاهان، حسینی موضع خود را تغییر داد. محرم نویدکیا کاپیتان سپاهان در برنامه نود در این باره گفت: "غلامحسین حسینی اول گفت که می‌خواهیم سقف قرارداد را رعایت کنیم و بیشتر از ۳۵۰ میلیون تومان به بازیکنی نمی‌دهیم. همانجا گفتم در اینصورت همه بازیکنان می‌روند و سپاهان به یک تیم معمولی تبدیل می‌شود. آنها تاکید داشتند که این اتفاق نمی‌افتد. اما در نهایت وقتی دیدند با این وضعیت همه بازیکنان دارند از سپاهان می‌روند از موضع خود کوتاه آمدند."

تراکتورسازی تبریز

امیر قلعه نویی در لیگ یازدهم (فصل ۹۱-۹۰) به تیم تراکتورسازی تبریز پیوست و در بدو ورود به این شهر در فرودگاه مورد استقبال بیست هزار نفری طرفداران تراکتور سازی قرار گرفت.^[۴۰] پس از شروع قوی تراکتورسازی در ابتدای فصل و کسب از ۱۵ امتیاز از ۶ بازی اول این لیگ، تراکتورسازی در ادامهٔ نیم فصل اول دچار افت شد و در حالی که از ۱۱ بازی دیگر نیم فصل اول تنها ۳ برد به دست‌آورد، نیم فصل را با رتبه چهارم به پایان برد؛ هرچند که توانست هر دو تیم استقلال و پرسپولیس را در ورزشگاه آزادی شکست دهد. در پایان فصل تراکتورسازی با ۶۶ امتیاز نایب قهرمان لیگ برتر شد و توانست برای اولین بار سهمیه انتخابی جام باشگاه‌های آسیا را بدست آورد.

لیگ قهرمانان آسیا

امیر قلعه نویی ۴ دوره به عنوان سرمربی در لیگ قهرمانان آسیا هدایت تیمهای استقلال و سپاهان را به عهده داشته که حاصل عملکرد او یک دورهٔ ناموفق و یک دورهٔ موفق با هر یک از این دو تیم بوده است. او در طی این ۴ دوره در این جام در مجموع ۳۱ بازی ۱۴ برد، ۱۰ مساوی، و ۷ باخت را در کارنامه خود دارد.

در نخستین دوره‌ای که قلعه نویی مربیگری استقلال در مسابقات آسیایی را داشت، یعنی در سال ۲۰۰۹، موفق به گرفتن نتایج خوبی نشد. او در ۳ بازی خانگی که روی نیمکت استقلال نشست، تنها ۳ تساوی به دست‌آورد. تیم او در شرایطی در آسیا نهایتاً با ۴ امتیاز حذف شد که مانند سال اول حضور پرویز مظلومی و سال اول حضور رولند کخ در استقلال، تیمش از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا صعود نکرد.

در فصل اول حضورش در سپاهان در سال ۲۰۱۰ با کسب ۸ امتیاز در مرحله گروهی، موفق به صعود از گروهش نشد. در این سال سپاهان در آخرین هفته شکست غیر منتظره‌ای را در مقابل تیم حذف شده العین متقبل شد و با پیروزی الشباب در برابر پاختاکور دقایق پایانی دیگر بازی آخر گروه رتبه دوم گروهش را از دست داد و از دور مسابقات حذف شد.

اما در سال دوم حضور در سپاهان، نتایج خوبی در لیگ قهرمانان آسیای ۲۰۱۱ گرفت و تا قبل از جدا شدن از سپاهان با ۵ پیروزی در ۷ مسابقه، این تیم را تا مرحله یک چهارم نهایی مسابقات پیش برد. تا این زمان (پیش از مرحله ۱/۴ نهایی)، سپاهان بهترین تیم منطقه غرب آسیا از نظر نتیجه بود و عنوان بهترین خط حمله را نیز در بین ۳۲ تیم مسابقات بدست آورد. پس از خاتمهٔ فصل ۹۰-۸۹ فوتبال ایران و جدایی قلعه نویی سپاهان، این تیم با کادر فنی جدید در مرحله یک چهارم نهایی حاضر شد که به دلیل اشتباه کادر فنی جدید (با سرمربیگری لوکا بوناچیج) در استفاده از یک بازیکن دو اخطاره، از دور مسابقات حذف شد.

چهارمین دوره شرکت قلعه نویی در لیگ قهرمانان آسیا مصادف با دومین دوره حضور او در این مسابقات با استقلال در سال ۲۰۱۳ بود. در این دوره استقلال در گروه موسوم به گروه مرگ مسابقات با ۴ پیروزی در ۶ مسابقه و کسب ۱۳ امتیاز به عنوان تیم نخست گروه به مرحله دوم صعود کرد و با پیروزی در مراحل بعدی به نیمه نهایی رسید که در این مرحله در مقابل اف سی سئول متوقف شد.

تیم ملی فوتبال ایران

با رفتن برانکو ایوانکوویچ کروات در ۱۷ مرداد ۸۵ قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم‌ملی شد تا تیم را آماده حضور در جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۷ کند. وی برای هدایت تیم ملی از همکاری ناصر ابراهیمی، ابراهیم‌زاده، پیروانی، آقاجانیان، کریم بوستانی و مظلومی در کادر فنی تیم ملی استفاده کرد.

تیم ملی در مسابقات انتخابی جام ملتهای آسیای ۲۰۰۷ با کسب ۴ پیروزی و ۲ تساوی مقام نخست گروهش را با ۳ امتیاز بالاتر از کره جنوبی کسب کرد. در رقابتهای مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا (۲۰۰۷)، تیم ملی ایران پس از صدر نشینی در گروه با ۷ امتیاز و بالاتر ایستادن از ازبکستان و چین در مرحله گروهی، در یک چهارم نهایی با ضربات پنالتی در مقابل کره جنوبی حذف شد. او مسئولیت ناکامی را برعهده گرفت و گفت:«در این ناکامی تمام تقصیرها متوجه من است و نباید از بازیکنان انتقاد کرد.»

پیروزی ۸ بر یک مقابل جاماییکا بهترین نتیجه و شکست ۴ بر صفر مقابل مکزیک در بازی دوستانه بدترین نتیجه قلعه‌نویی با تیم‌ملی ایران بود او در طی دوران مربیگریش در تیم ملی، در ۱۷ بازی ۱۰ برد، ۶ مساوی و ۱ باخت داشت و رکورد ۲٫۱ امتیاز در هر بازی را ثبت کرد.

پس از جدایی از تیم ملی و در انتهای سال ۲۰۰۷، در جمع سه نامزد عنوان بهترین مربی سال آسیا معرفی شد که نهایتاً موفق به کسب این عنوان نشد.